پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

فضای مجازی در عصر حاضر سبب شده است تا کاربران با به اشتراک گذاشتن محتوا و مدیریت صفحه های شخصی امکان مشارکت در تعامل های اجتماعی را فراهم کنند و با توجه به سواد رسانه ای به اصلاح نگرش های منفی بپردازند. یکی از خطرهایی که در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، ما را تهدید می کند، آسیبی است که به پیکره زبان فارسی وارد می شود. دیگر غریب نیست مواجهه با عباراتی مانند «عایا و عاقا». رشته داستان «ه کسره» هم که دیگر سری دراز دارد و هنوز هم می بینیم کسانی که «مالِ من» را «ماله من» می نویسند و «وقت رفتنه» را «وقت رفتنِ». ناآشنایی با قواعد ساده دستوری در زبان فارسی و البته بی علاقگی بسیاری از جوانان نسل امروز به ادبیات غنی و کهن ایران زمین، تیشه ای می زند به ریشه قطورش. از طرفی تعداد قابل توجهی از نویسندگان، شاعران و ترانه سرایان امروز نیز با قواعد و اصول زبان مادری خویش بیگانه اند و اشتباهاتی فاحش در نوشته های خود دارند که با هیچ نگاهی قابل اغماض نیست. در میان ما روزنامه نگاران هم کم نیستند همکارانی که هنوز «زمینه» را «ضمینه» می نویسند و برای «قدردانی» نمی دانند «گذار» را بگذارند پای «سپاس» یا «گزار» را!

در حالی که بسیاری از کارشناسان نسبت به نفوذ زبان انگلیسی هشدار داده‌اند، برخی بر این باورند که نفوذ زبان عربی نیز به‌اندازه زبان انگلیسی می‌تواند بر پیکره زبان فارسی آسیب برساند.

در ادامه روند تغییر نظام آموزشی مدارس کشور از سیستم 4-3-5 به سیستم 3-3-6 و به تبع آن استقرار پایه دهم در سال تحصیلی جاری بعضاً شاهد ورود واژه‌های جدید و نوساخته در پیکره برخی کتاب‌های تازه تألیف بویژه در درس زیست شناسی هستیم.

زدودن بی‌رویه لغات عربی از زبان فارسی، علاوه بر اینکه می‌تواند سبب دوری ما از ادبیات دینی و قرآنی شود، انقطاع از هویت تاریخی ایرانی را نیز به دنبال دارد.